Τόσο σε συμβολικό όσο και σε ρεαλιστικό επίπεδο, στην εποχή μας ακρωτηριασμός μιας οποιασδήποτε γλώσσας σημαίνει βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ότι συμβαίνει αυτό στην πατρίδα μας οφείλεται στο ότι η νεοελληνική κοινωνία δεν έχει υπεισέλθει ακόμα στην φάση της ιδεολογικής Αναγέννησης όπως η Δυτική Ευρώπη, αλλά βρίσκεται περίπου σε μια φάση μεταξύ θεοκρατίας και μοντερνισμού, με ζωντανό παράδειγμα τον σημερινό υπερεθνικιστή Αρχιεπίσκοπο.       

Ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες αντιεθνικιστές ιστορικούς-μελετητές της νεώτερης ιστορίας είναι ο Γιώργος Νακρατζάς, ο οποίος με τις θέσεις του και τις απόψεις του έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Πρόεδρος των φοιτητών της Ένωσης Κέντρου στην δεκαετία του 1960 στο ΑΠΘ, εργάστηκε ως γιατρός-πνευμονολόγος και ως διευθυντής κλινικής στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Τις τελευταίες δεκαετίες ο Γ. Νακρατζάς  μελέτησε ζητήματα της ελληνικής ιστορίας  - όπως η Μικρασιατική Καταστροφή και η ιστορία της Μακεδονίας - από μία αντιεθνικιστική σκοπιά και τα βιβλία του κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Μπατάβια που ίδρυσε ο ίδιος. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, εκδόθηκε πρόσφατα το πολυσυζητημένο Αbecedar – το Αλφαβητάρι της μακεδονικής γλώσσας που είχε πρωτοεκδόσει η ίδια η Ελληνική Κυβέρνηση το 1925 αλλά απέσυρε πολύ σύντομα.  Με αφορμή την επανέκδοση του μακεδονικού αλφαβηταρίου και τη δημόσια συζήτηση που ακολούθησε την παρουσίαση του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη – με συμμετοχή προσώπων και από τον χώρο της ελληνικής ακροδεξιάς -   
η  <<Εποχή >> συζήτησε μαζί του.

Γνωρίζουμε ότι έχετε ασχοληθεί με τη δημιουργία των εθνικών κρατών στα Βαλκάνια. Πως εξηγείτε ότι σ΄ αυτήν τη διαδικασία οι Μακεδόνες έμειναν απέξω ;

Η ευρωπαϊκή Αναγέννηση και πιο συγκεκριμένα η γαλλική επανάσταση δημιούργησε τις εθνικές ταυτότητες, οι οποίες είχαν ως θεωρητικό σκοπό την καταπολέμηση της φεουδαρχίας και της θεοκρατίας στην Ευρώπη.
Όπως είναι γνωστό όλες οι σημερινές εθνικές ταυτότητες είναι τεχνητές, σε αυτές  συμπεριλαμβάνονται τόσο αυτή των κατοίκων της Ελλάδας όσο και εκείνη των κατοίκων της σημερινής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.    
Η δημιουργία της ελληνικής εθνικής ταυτότητας αρχίζει αμέσως μετά την γαλλική επανάσταση, μέσα από τις ενέργειες Ελλήνων της διασποράς, όπως του Κοραή και του Ρήγα Φεραίου, ενώ μόλις 100 χρόνια αργότερα εμφανίζεται η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας εθνικής ταυτότητας των Μακεδόνων.                                   
Συγκεκριμένα το 1897 έλαβε χώρα το πρώτο συνέδριο των διανοούμενων Μακεδόνων  στην Θεσσαλονίκη, παρουσία και του Ντέλτσεφ.
Προς ατυχία τους όμως οι νεαροί αυτοί Μακεδόνες δεν ήθελαν βασιλιά, διότι ήταν σοσιαλιστές, πράγμα το οποίο αποτελούσε για την άρχουσα τάξη της Ευρώπης - η οποία  τότε ρύθμιζε τις τύχες των λαών -  κάτι σαν κόκκινο πανί.
Σημειωτέον, ότι 20 χρόνια αργότερα ξέσπασε και η Οκτωβριανή Επανάσταση, με όλες τις γνωστές συνέπειες.
Η εθνική λοιπόν ταυτότητα των Μακεδόνων δεν είναι δημιούργημα του Τίτο - όπως μας λέει η ελληνική εθνικιστική προπαγάνδα - αλλά υπήρχε από την εποχή εκείνη, τουλάχιστον σε εκείνη την μερίδα των πολιτικά συνειδητοποιημένων Μακεδόνων.  

Γιατί η μακεδονική γλώσσα διαχρονικά διώχθηκε από όλους τους επίσημους και ανεπίσημους μηχανισμούς του ελληνικού κράτους; Ήταν απειλή για το ιδεολόγημα του ελληνικού εθνικισμού;

Όντως, την εποχή εκείνη τόσο η γλώσσα όσο και η εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων αποτελούσε τρομερή απειλή για τον ελληνικό εθνικισμό.
Ο λόγος είναι ότι το 1912 η Μακεδονία δεν απελευθερώθηκε αλλά καταλήφθηκε από τον ελληνικό στρατό, για τον απλούστατο λόγο ότι ο πληθυσμός της αποτελείτο περίπου κατά 40% από Τούρκους, κατά 40% από σλαβόφωνες Μακεδόνες, κατά 10% από Εβραίους και μόνο κατά 10% από Ελληνόφωνες Μακεδόνες.
Ο ελληνικός εθνικισμός για να διατηρήσει την Μακεδονία υποχρεώθηκε να καταπολεμήσει τόσο την γλώσσα όσο και την αναδεικνυόμενη εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων.  Η θρησκεία Ελλήνων και Μακεδόνων δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για διαχωρισμό διότι και οι δύο ομάδες πίστευαν στην Ορθοδοξία. Μόνο μετά το 1870, δηλαδή το έτος της δημιουργίας της βουλγαρικής Εξαρχίας, μπορούσε να υπάρξει διαχωρισμός των Εξαρχικών από τους Πατριαρχικούς.
Το 1924 ο καταστροφέας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, Ελευθέριος Βενιζέλος, και όχι οι Τούρκοι, επέτυχε να επιβάλει την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών, με την οποίαν βέβαια ανατράπηκε τελείως και οριστικά ο εθνολογικός χάρτης της ελληνικής Μακεδονίας.
Μετά την μικρασιατική καταστροφή οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες μετατράπηκαν σε μια μειοψηφία, η οποία  συρρικνώθηκε πιο έντονα με τον εμφύλιο πόλεμο και την μετανάστευση.
Σήμερα βέβαια ο κίνδυνος αυτός έχει εξαλειφθεί οριστικά και αμετάκλητα, οι αρμόδιοι όμως του ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών πάσχουν από ένα αυτιστικό σύνδρομο, δηλαδή ζουν στον δικό τους κόσμο, χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν τι γίνεται στον έξω κόσμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το χειρότερο είναι ότι ο εγκέφαλος τους έχει παραμείνει στην ημερομηνία 1903.            

Πως εξηγείτε το γεγονός, ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε το 1925 το ABECEDAR με σκοπό την εκμάθηση της μακεδονικής γλώσσας από του Μακεδόνες στη Βόρεια Ελλάδα, αργότερα το απέσυρε και αυτό δεν έφθασε ποτέ στα χέρια τους; 

Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ποτέ σκοπό να εκδώσει  οποιοδήποτε ABECEDAR για την εκμάθηση της μακεδονικής γλώσσας από τους Μακεδόνες της Βόρειας Ελλάδας, απλώς αναγκάστηκε να το κάνει τότε κάτω από την πίεση της Κοινωνίας των Εθνών.
Για να εμποδίσει την εφαρμογή του ψηφίσματος της Κοινωνίας των Εθνών η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποίησε δύο τεχνάσματα.
Πρώτον αγανακτισμένοι πολίτες της (βλέπε χαφιέδες) έκαψαν στο Αμύνταιο ένα τμήμα των αλφαβηταρίων, ενώ το υπόλοιπο το πέταξαν σε μια παρακείμενη λίμνη. 
Δεύτερον, όπως μου είναι γνωστό, η Ελληνική Βουλή αρνήθηκε να επικυρώσει το ψήφισμα της Κοινωνίας των Εθνών για την έκδοση Αλφαβηταρίου, ακριβώς όπως και σήμερα αρνείται να επιτρέψει την δημιουργία του Οίκου Μακεδονικού Πολιτισμού, παρά τις διάφορες καταδίκες από το δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Στρασβούργου.   

Σε συμβολικό επίπεδο, τι σημαίνει ο ακρωτηριασμός μιας οποιασδήποτε γλώσσας καθώς και τα εμπόδια που μπαίνουν στην ελεύθερη ομιλία της; 

Τόσο σε συμβολικό όσο και σε ρεαλιστικό επίπεδο κατά την εποχή μας ακρωτηριασμός μιας οποιασδήποτε γλώσσας σημαίνει μια βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το ότι αυτό συμβαίνει στην πατρίδα μας οφείλεται στο ότι η νεοελληνική κοινωνία δεν έχει υπεισέλθει ακόμα στην φάση της ιδεολογικής Αναγέννησης όπως η Δυτική Ευρώπη, αλλά βρίσκεται περίπου σε μια φάση μεταξύ θεοκρατίας και μοντερνισμού, με ζωντανό παράδειγμα τον σημερινό υπερεθνικιστή  Αρχιεπίσκοπο .
Εκείνο που δεν έγινε ακόμα σαφές σε εμάς τους Νεοέλληνες, είναι ότι πέρασε πια η εποχή που κάθε κράτος μπορεί να κάνει ότι θέλει με τις μειονότητες του τόσο τις γλωσσικές όσο και τις πολιτιστικές, θρησκευτικές ή εθνικές.  Αυτά ακριβώς είπε ο αλβανικής καταγωγής τέως Υπουργός Εξωτερικών της χώρας κύριος Πάγκαλος, ο οποίος είναι σε θέση να ισχυρίζεται ότι είναι και κατευθείαν απόγονος του μεγάλου Αλεξάνδρου.
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι μέγιστο αμάρτημα το να θέλεις να κλέψεις από ένα λαό την μητρική του γλώσσα. Σας παραπέμπω στο εξαιρετικό άρθρο του Θανάση Τριαρίδη «Μικρή σημείωση για κομμένη γλώσσα» (http://www.triaridis.gr/keimena/keimD046.htm) το οποίο πέρυσι δημοσιεύτηκε και από την εφημερίδα σας αλλά και το πρόσφατο κείμενο που δημοσίευσε στο blog του ο Νίκος Δήμου (http://doncat.blogspot.com/2006/11/to-abecedar.html) για το Abecedar. Και τα δύο αυτά κείμενα επισημαίνουν το αυτονόητο: πως δεν υπάρχουν απαγορευμένες γλώσσες.

Το ελληνικό κράτος έχει διεκδικήσει την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες του εξωτερικού. Όμως εδώ αντίθετα, αρνείται να κάνει το ίδιο στους έχοντες άλλη μητρική γλώσσα.

Αυτό το γεγονός αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα ιδεολογικής παχυδερμίας στην οποία οδηγήθηκε ο λαός μας λόγω του ελληνοκεντρισμού, και συνέπεια αυτού είναι ότι σήμερα βλάπτονται  τρομερά τα πραγματικά εθνικά μας συμφέροντα.
Κοιτάξτε σε τι εξευτελισμό οδηγήθηκε η χώρα μας στο εξωτερικό, αναφορικά με το θέμα του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και σε τι τρομακτικούς εξοπλισμούς οδηγούμεθα με την ανόητη θέση ότι, τόσο τα χωρικά ύδατα του συνόλου σχεδόν του Αιγαίου όσο  και τα 9 μίλια του εναερίου χώρου του Αιγαίου είναι αποκλειστικά και μόνο δικά μας .
Σκεφθείτε τι θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν τα τεράστια αυτά ποσά, που κυριολεκτικά πετιούνται για εξοπλισμούς, χρησιμοποιούνταν για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς σκοπούς.

Πως μπορούν οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε όσους στερούνται γλωσσικών δικαιωμάτων;   

Γλωσσικών δικαιωμάτων, δηλαδή διατήρηση της μητρικής τους γλώσσας μέσω της εισαγωγής του όποιου ABECEDAR στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, δεν στερούνται μόνο οι Μακεδόνες αλλά στερούνται και οι Βλάχοι, οι Αρβανίτες και οι Ρόμα.    
Αλληλεγγύη πάνω στο θέμα αυτό μπορούν να δείξουν οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες στέλνοντας στα κόμματα όπου ανήκουν, αφού πρώτα δημοσιευθούν, αιτήματα συμπαράστασης προς τους συμπολίτες μας οι οποίοι στερούνται αυτών των στοιχειωδών δικαιωμάτων.

Για ποιον λόγο ιδρύσατε τις εκδόσεις «ΜΠΑΤΑΒΙΑ» στις οποίες εκδόσατε τα δικά σας βιβλία, το Abecedar, τα βιβλία του Δημήτρη Λιθοξόου και άλλα;

O Εκδοτικός Οίκος «Μπατάβια» ιδρύθηκε από εμένα και μου ανήκει προσωπικά. Έχει τον νομικό χαρακτήρα προσωπικής επιχείρησης με κανονικά τιμολόγια και βιβλία, μα δεν προσδοκώ οποιοδήποτε κέρδος από αυτό. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ιδεολογική προσπάθεια, τα δε βιβλία μου διατίθενται στο εμπόριο σχεδόν σε τιμή κόστους ενώ τα ελάχιστα κέρδη που υπάρχουν, διατίθενται προς υποστήριξη των αναγκών του κόμματος των εθνικά Μακεδόνων στη Φλώρινα, του «Ουράνιου Τόξου».